Een worsteling van vijf jaar.

Sara kreeg al vaak te horen: “jij brengt een bepaalde energie mee. We hebben jou graag in het team, want dan komt er meer los, komen er betere oplossingen, en gaan we vooruit.”

Anderen zeiden dit, maar zij niet. Zij beschreef het meer als:

“Mijn werk heeft me vele jaren kansen geboden en energie gegeven.

De afgelopen 5 jaar worstel ik of de organisatie bij me past en of ik voldoende tot mijn recht kom.

Ik heb mooie dromen passend bij ontwikkelingen waar we als organisatie mee te maken hebben en ik krijg ze niet/onvoldoende waargemaakt. Het kost me veel energie en ik verlies mezelf mede door het grote verantwoordelijkheidsgevoel. Daar word ik verdrietig van, ik verdien zoveel meer net als mijn directe omgeving.”

Zij wist niet wat anderen in haar zagen, ze had geen idee van wat ze nu precies deed. Dat maakte haar onzeker over haar capaciteiten. Zij had het gevoel dat ze nooit de goede ideeën inbracht, zij had nooit de juiste woorden. Ze kon niet uitleggen wat ze nou deed.

Maar door haar aanwezigheid gebeurde er zeker veel. Als zij aanwezig was, dan maakte het project mooie stappen, en werden ingewikkelde knopen opgelost.

Leuk, dat dat werkte (op onverklaarbare wijze) in projecten. Alleen had ze af en toe ook de steun nodig van het MT. Ze had grotere ideeën die impact hadden in de strategie. En dat lukte niet.

Op het moment dat ze met het MT moest overleggen, was ze niet meer degene die de boel in beweging bracht. Ze klapte dicht.

Onbewust veranderde ze van stijl: Ze probeerde nog wel een meer ‘mannelijke’ stijl, door een actieve bijdrage te leveren met opmerkingen, actief de richting te sturen (of ‘drammerig’ zoals ze dat zelf omschreef).

Wat we in dit geval zien is dat Sara zonder druk een authentieke en goed werkende stijl hád. Maar door meer druk ging ze zich meer conformeren aan een stijl die niet goed werkte.

Dit is een voorbeeld van de paradox waar ik vaak over schrijf: De paradox dat twee dingen tegelijkertijd van je verlangd worden: ‘wees jezelf’ vs ‘pas je aan’.

Ze paste haar gedrag, en dus haar effectiviteit, aan vanwege de onuitgesproken, onzichtbare druk die er vanuit het MT uitging. ‘Het is het MT, dus je moet nu wel presteren’.

Dit is een machtlijn die aan het werk is. Het MT lijkt invloed te hebben over haar gedrag. Zoals bij veel machtlijnen, kwam die invloed niet door haar omgeving (in dit geval het MT). Maar door zichzelf.

In werkelijkheid doet het MT niets om haar te belemmeren. Sara had zelf in haar hoofd gehaald dat er geen plek was voor haar intuïtieve stijl, en voelde de druk om zichzelf te moeten profileren op een andere manier.

Door deze onbewuste overtuiging liet ze haar eigen stijl los. Het gevolg was dat ze maar een schim was van haar krachtige zelf. De machtlijn hield haar tegen om congruent aan haar ‘bedoeling’ te leven.

Dit was de reden waarom ze mee wilde doen aan het Maverick Leadership Programma. Nou ja, ze was niet bewust dat het hieraan lag. Zij had het niet over machtlijnen en haar bedoeling. Zij legde het anders uit:

Zoals hierboven geschreven was ze verdrietig omdat ze niet tot haar recht kwam, en haar mooie dromen voor haar en de bewoners in de gemeente niet waar kon maken.

Ze wilde:

“in mijn talenten komen door mijn autonomie te pakken en omgevingssensitief te acteren i.p.v. oordelend en drammerig.

Dat gaat energie geven en meer geluk omdat ik mezelf weer meer ben.

Zodat ze:

“De strategische vraagstukken binnen het MT samen verder brengen. De “werkvloer” en samenleving roept hier ook om.”

Hoe werkte het voor haar?

In het Maverick leadership Programma werkten we eerst aan haar machtlijnen.

Wat waren deze, en hoe kon ze die neutraliseren? Daardoor kreeg ze duidelijker zicht op en ook duidelijkere woorden voor haar authentieke intuïtieve stijl.

Door de training leerde ze te vertrouwen op haar intuïtieve stijl. Ze verschool hem niet langer, maar ging er bewust gebruik van maken.

Het resultaat was dat ze veel vrijer en krachtiger ging opereren. Dat bleef ook niet onopgemerkt.

Twee maanden na de training zei ze dat ze nu juist veel vaak gevraagd werd in het MT en ook het directieteam om mee te praten over strategische plannen. Ze werd gevraagd – ze hoefde geen moeite meer te doen en anders te zijn. De organisatie zag haar kracht – omdat ze die zelf was gaan zien en was gaan inzetten.

De worsteling van 5 jaar was daarmee eindelijk tot een einde gekomen. Dat is krachtig jezelf zijn in een organisatie.

Wat er eigenlijk was gebeurd, was dat ze een transformatie had doorgemaakt. Ze was in deze 5 jaar ‘crisis’ gekomen, doordat ze projecten en dromen met een hogere complexiteit en krachtigere dynamiek was aangegaan.

Maar goed ook – want daarin zat ook haar voldoening – alleen had ze tijd nodig om zichzelf te ontwikkelen om juist in de nieuwe situatie met complexere en krachtigere dynamiek ook zichzelf te blijven.

Wil je dat ook?

Kom dan naar een webinar, meld je aan via deze link >>

Of maak meteen een belafspraak >>

Er zijn nog maar een paar plekken beschikbaar voor het komende programma, kijk hier voor meer info >>