Even stilte

Ik heb even niets te zeggen.

Veel mensen hebben op dit moment meningen, stevige meningen. Mensen die zich strak aan de voorschriften houden, of die juist alle Corona maatregelen onzin vinden. Mensen die heel rationeel zijn, of mensen die juist complottheorieën zien.

Ik heb daar even niets over te zeggen. Ik vond dat raar. Moet ik niet een mening hebben? Maar er was niets. Totdat Jitske Kramer, auteur van Corporate Tribes, me eraan herinnerde. Ik kwam tot het inzicht: ‘Het is ook goed om het even niet te weten’.

Waarom?

We zitten in een transitie, of het is even een ‘corona vakantie’. Daarin hebben we een keuze. We gaan van wat normaal was, naar een nieuwe wereld waar er een nieuwe normaal komt.

Of we zijn even in de gekte van corona en schieten daarna zo snel mogelijk weer terug in het oude wat we kennen. We gaan van A naar crisis en dan weer terug naar A (of iets wat er zo veel mogelijk op lijkt). Of we gaan van A door de crisis naar B.

We zitten in een moment waar veel onduidelijk is, veel onzeker. Maar dat geeft ook ruimte. Ruimte om samen te bepalen wat we hierna waardevol vinden, en hoe we daar vorm aan gaan geven.

Deze crisis tijd is heel onzeker. Ze noemen dit de liminale fase. De fase dat we niet in A zitten, maar ook niet in B. Transformatie gaat nooit in twee fase: van A naar B. Altijd in 3. Van A naar liminaal naar B.

Liminaal is als de tijd van een rups in een kokos, er is geen vorm, houvast, duidelijkheid, terwijl er wel veel gevraagd wordt en verandering is. In deze liminale fase zijn twee zaken zeer belangrijk.

Het is belangrijk om daadkrachtig te zijn en te zorgen voor wat er nu nodig is. Zorg voor de mensen met corona. Financiële hulp voor degenen die hard door de crisis getroffen zijn.

Tegelijkertijd is net zo belangrijk om ook zacht te zijn. Liefde en vertwijfeling toe te staan. Er is zachtheid nodig, voor het kunnen dragen van het ongemak van het even niet direct weten. Maar blijven hangen in het niet weten, om daar te vinden hoe je het wel wil. Te twijfelen over de zaken die we altijd voor gewoon aannamen. Willen we dat nog, of is het verouderd?

De twijfel en stilstaan is cruciaal voor transformatie.

Verandering van wat we waardevol vinden, wat we normaal vinden. De vraag: wat voeg ik in het nieuwe toe aan de wereld? Ik wist wat ik deed, maar wat ga ik doen, en is dat voldoende?

Ik nodig jullie uit om daar ook in te blijven hangen, en niet terug te schieten naar A.

Niet hard te grijpen naar iets wat ons zekerheid biedt in deze tijden. Maar rustig te blijven. Te ontdekken hoe we de wereld willen vorm geven in de volgende fase. Hoe mag B eruit komen te zien?

Wat is het briljante wat jij daar in komt brengen? En dan mag je best even stil zijn en het niet weten.

Wil je handvatten om dit ongemak te dragen? Kom dan naar het webinar veranderkracht!