Hoe je perceptie je vasthoudt in de status quo

Na alle verhalen gaan we nu eens wat testen! Ik start met de vraag: Ben jij in staat om kansen te zien, als ze onder je neus worden gestopt?

Waarschijnlijk denk je van wel. De meeste lezers van mijn blogs zijn open-minded, ze zien dingen die anderen misschien niet zien.

En dat is ook meteen de grootste frustratie die vernieuwende professionals delen. De frustratie dat anderen mensen hét niet zien. Ze zien niet dat blockchain het business model volledig over hoop haalt. Ze zien niet dat er hoog nodig een cultuur verandering plaats zou moeten vinden.

Anderen zien het gewoon niet. Frustrerend hè?

Laten we eens gaan kijken waarom dit zo is. Op het meest fundamentele niveau. Om dat te begrijpen moet je het eerst bij jezelf begrijpen. Zie jij zelf wel de mogelijkheden die er zijn? En zo ja, waarom niet 😉

Hiervoor moet je begrijpen hoe perceptie werkt. Perceptie is het fundament – het bepaalt hoe we denken, hoe we geloven dat de wereld werkt, wat we dromen en uiteindelijk wat we doen.

We beginnen met een testje: Kijk eens naar deze afbeelding.

Zie je het roofdier dat klaar staat om op je af te springen en je te verslinden?

Zit het boven, links? In het midden?

Nee? Laat ik je helpen. Door helemaal naar beneden te scrollen op deze pagina zie je de oplossing. Scroll maar en kijk dan weer naar dit plaatje.

Lastig om te zien, toch?

Met deze zwart wit foto had je 90% van de informatie die je normaal ziet (kleur voegt 10% toe).

En toch zag je hem niet.

Hier zie je hem in kleur. Met die 10% informatie erbij is het opeens wel duidelijk.

Maar hoe werkt het dat we het roofdier zien?

Onze ogen hebben heel weinig te maken met hoe we de wereld zien. Ik ga je dit uitleggen aan de hand van een andere vraag: Denk jij dat je de wereld ziet, zoals hij in werkelijkheid is?

Wanneer ik dit in mijn training vraag, zijn mensen op hun hoede. En het zijn meestal intelligente mensen, dus er is twijfel “waarschijnlijk niet”.

Maar dat denk je nu, omdat ik er zo’n directe vraag over stel. Als je kijkt hoe je elke dag handelt – dan gedraag je je wel alsof je de werkelijkheid ziet. Dat wordt duidelijk met een andere vraag:

Geloof je in illusies? Geloof je dat illusies bestaan? Als dat zo is, dan geloof je dat je normaal wel de werkelijkheid ziet.

Want de definitie van een illusie is dat wat je ziet niet de werkelijkheid is. Dat betekent dat als er geen illusie is, dat je dan denkt dat je wel de werkelijkheid ziet.

Laten we dit nog even verder onder de loep nemen. Als je twee dezelfde dingen zou zien, dan zouden ze er hetzelfde uit moeten zien, toch?

Dus als je naar twee even grijze vierkantjes zou kijken, dan zien ze er allebei even licht uit. Kijk maar naar de volgende afbeelding. Ze zien er even licht uit.

Als ik nu niets verander aan de vierkantjes, zal je ze toch anders gaan zien. Ik verander alleen iets er omheen. Ik zet er een donker en een licht vierkant omheen.

Zijn ze nu nog steeds het zelfde?

Nee -het linker binnenste vierkantje lijkt nu lichter. Maar het zijn precies dezelfde vierkantjes. Dit laat op het meest basale niveau zien dat context zeer belangrijk is.

Zoals ik al eerder zei: wat je ziet heeft weinig met je ogen te maken. Het blijkt dat slechts 10% van de informatie die je hersenen zien afkomstig is van je ogen. 90% komt ergens anders vandaan,van de context. En die context komt uit andere delen van je hersenen: van je eerdere ervaringen die je hebt opgeslagen en waar je betekenis aan hebt gegeven.

Sterker nog, wat je meemaakt, je ervaringen, vormen letterlijk fysiek je hersenen. Daardoor wordt de context van alles wat je met je ogen ziet anders. Context is (bijna) alles.

Dus als professionals in een bepaalde context zitten: Je werkwijze, de processen, de verhalen die er binnen een organisatie rondgaan, dan kleurt dat voor 90% wat die persoon ziet. Natuurlijk ook je opvoeding en de plek en cultuur waarin je bent opgegroeid.

Wat je ziet is gebaseerd op hoe je het altijd al gedaan hebt. Dit noem ik de status quo thinking.

Je ziet niet de mogelijkheden buiten je status quo, omdat je status quo jouw context is. Want die context bepaalt voor 90% wat je ziet, en dat houdt je dus gevangen in een bepaalde perceptie van de wereld.

Als je dit weet is het niet vreemd dat anderen hét niet zien. Dat ze de mogelijkheden niet zien, ook al duw je het onder hun neus.

De vraag is, zie jij de mogelijkheden wel? Zie jij hoe je kunt opbloeien, tot je recht kan komen. Wat de wereld jou te bieden heeft en wat jij de wereld te bieden hebt?

Om te breken met de status quo, echt nieuwe mogelijkheden te zien, heb je iets anders nodig. Je hebt een shift in perspectief nodig.

Dit obstakel noem ik de perception trap, en het is het eerste van drie obstakels waarom mensen in de status quo blijven zitten.

Heb jij het gevoel dat er meer in zit, en neem jij geen genoegen met ‘hoe het nu eenmaal gaat?’

Blijft dan deze blog volgen door je hier in te schrijven (je ontvang dan ook on se-book ‘veranderkracht’), en kijk eens of ons leiderschapsprogramma wat voor jou is.

Je kan ook naar een inspiratiesessie komen.