fbpx

Even terugkijken, papa

“Gefeliciteerd, man! Papa Peter!”

Het was mijn goede vriend Yehuda aan de telefoon.

“Ja wat geweldig, he? Zo’n kleine…”

“Ja. Wow! We komen snel langs op kraambezoek!

“Gezellig!”

“Wat is er veel gebeurd de laatste jaren, he?”

“Weet je nog?” zei Yehuda, “Dat we twee jaar geleden op dat terrasje zaten in Den Haag. Dat je niet echt niet wist wat er ging gebeuren, dat je al met anderhalf been buiten de van je werkgever stond, maar je geen idee had hoe je het ging regelen, of wat je ging doen?”

 

“Ja, man. Mijn god, wat is er veel veranderd in die twee jaar. Weg uit de ‘zekerheid’ van een vaste baan. Een zoontje gekregen, oprichten van de School of Mavericks, samen met mijn vriendin een huis gekocht, en nu net een week geleden hebben we een lief klein dochtertje gekregen.”

Want ik herinner me het moment op het terrasje nog wel. Wat kan er veel gebeuren in twee jaar. Wat lijkt dat lang geleden. Of misschien niet lang geleden, maar wel een compleet ander tijdperk. Alsof ik een totaal herboren persoon ben.

Alsof ik mezelf opnieuw heb uitgevonden.

 

Yehuda was vol energie. Ook al was het een telefoongesprek, ik kon zijn twinkelende ogen voor me zien. Hij vertelde over zijn openbaringen de laatste tijd.

“Twee jaar geleden was ik ook zoekend… Nu zit ik ook echt helemaal in mijn flow,” zei Yehuda,

“Eigenlijk sinds een paar maanden”

“Maar dat was niet altijd zo. Ik heb altijd hard gewerkt, en het was al die jaren frustrerend om het nooit helemaal te weten.”

“Ik heb mezelf opnieuw uitgevonden!”, concludeerde hij tevreden.

Voor we het wisten zaten we ouderwets anderhalf uur aan de telefoon. Analyserend hoe we tot deze situatie gekomen waren.

 

Het éne geheim

“The cave you fear to enter holds the treasure you seek.“ – Joseph Campbell

We kwamen tot de conclusie dat er telkens één geheim ingrediënt was voor onze groei en ontwikkeling.

De grote verandering zaten niet per sé in de levensgebeurtenissen zelf. De grootste verandering zit intern. Mentaal. Want het ging erom hoe we omgingen met levensgebeurtenissen. Passief of bewust.

Het geheime ingrediënt was dat we beide op een moment er voor kozen om zonder enige garantie op succes bewust een fundamentele verandering aan te gaan. We werden niet passief meegesleept, nee, we stapten met open vizier op onze angst af.

-Grappig dat net nu ik dit blog schrijf op een random afspeellijst “my way” van Frank Sintra schalt. Heerlijk-

Het waren veranderingen die onze zekerheid en oude identiteit op losse schroeven zette.

Slippery pathHet voelde alsof je een stijl en hobbelig pad kiest, zonder dat je een hand voor ogen ziet. Even geen houvast meer, geen zekerheid. Compleet onderdompelen in niemandsland.

 

Waarom dan toch dat pad kiezen? Waarom dat risico?

 

Omdat je aan je water voelt dat de huidige manier van doen stagneert, en je nergens brengt, of sterker nog zelfs schadelijk wordt. En omdat je tegelijkertijd ergens in de verte een glinstering van je doel heb gezien. Je zag een glistering van wat mogelijk is, een nieuwe realiteit.

En doordat je die heb gezien, is er geen weg meer terug. Je gaat je huidige werk, omstandigheden bevragen. “Is dit nou echt hoe het is? Is dit wel wat ik wil, wat bij mij past? klopt deze status quo nog wel?”

De kriebel begint. Je twijfelt steeds meer aan de huidige manier van doen. Je ziet steeds meer dat je je huidige identiteit niet meer past. Deze klopt niet meer bij wie je echt bent. Het is oude dorre huid die begint te irriteren en krap te zitten.

 

“Dat is het!” riep Yehuda uit, “Weten dat je iets te doen hebt, en ondanks alle onzekerheid, ondanks dat je bang bent tot in je diepste wezen, geen idee hebt hoe, je het toch doet. Niet toegeven aan het willen sussen van je ongemak.”

 

Ik keek terug. En hij had een punt. Elke keer in mijn leven dat ik een ‘leap-of-faith’ nam, maakte ik gigantische sprongen. Eigenlijk waren dat de momenten dat ik mezelf opnieuw kon uitvinden.

 

Er waren zoveel grote en kleine voorbeelden.

 

Universtiy College UtrechtIk was bang om naar Univeristiy College Utrecht te gaan… mijn taalgevoel was belabberd… en je kreeg daar niet alleen les in het Engels, maar je moest verplicht nog een extra taal volgen. Toch gedaan. Zo blij dat ik het gedaan heb. Zulke prachtige mensen ontmoet. Zo veel geleerd, oneindig veel interessante richtingen waar je je in kan bekwamen.

 

14340043Bij elke berg die ik beklom stond ik ongeloof onder aan de wand… “Hoe doe ik dat?”. Maar nu weet ik hoe heerlijk het gevoel is om halverwege een wand te hangen en helemaal één te zijn met de berg, en in een flow te zitten. Verticaal klevend aan de meest minuscule greepjes.

De aikido-mat opstappen met mijn witte band tussen zwaar ervaren mannen met alleen maar zwarte banden. Elke week opnieuw. Drie tot vier keer per week. Misschien was dat geen angst, maar een beetje overmoed. Totdat ik te zwaar geblesseerd raakte… (ja het gaat niet altijd helemaal goed).

 

Tango dansen, terwijl ik boordevol vooroordelen zat dat het suf en beneden mijn niveau was om dom stapjes te leren. Eng om leiding te geven, terwijl je nog niets kan. Zo dankbaar dat ik het wel gedaan. Zoveel geleerd over passie en volgend leiden. Over intuïtie. Zo heerlijk om me helemaal in mijn element te voelen.

 

En natuurlijk ook het moment dat ik werkte bij Rabobank en er voor koos om alleen nog maar dingen te doen waar ik echt in geloofde. En niet meer te gaan voor ‘wat er verwachte werd’. Voor complete onzekerheid te kiezen in mijn carrière. Of beter nog, de zekerheid dat dit et einde betekende van de baanzekerheid en huidige toekomstbeeld. En naast het opgeven van baangarantie ook te gaan werken voor die ene baas, die iedereen maar een beetje eng vond om voor te werken. De groei die ik sindsdien heb doorgemaakt is voor mij ongeëvenaard

 

Wat was ik telkens bang van te voren… en hoe zeer overtroffen de gevolgen mijn stoutste dromen…

Elke keer.

 

Ruimte voor de ‘insecure way’

“We must be willing to get rid of the life we’ve planned, so as to have the life that is waiting for us.” – Joseph Campbell

We hebben leiders nodig die zelf en anderen die ‘insecure way’ kunnen laten volgen.

Wat heeft dit nou met de School of Mavericks te maken? En met jou en  jouw organisatie?

Nou… We hebben leiders -mavericks- nodig die de ‘insecure way’ durven te lopen. En anderen helpen om deze ook te lopen.

Alleen zo kan je jezelf transformeren. En alleen zo kan de organisatie transformeren.

Dit pad is in je vrije tijd al moeilijk te lopen; In je werk -met alle verplichtingen, doelstellingen, verwachtingen, je economische afhankelijkheid -is dit nog veel moeilijker.

Organisaties hebben de eigenschap om medewerkers strakker in huidige manier van doen te houden.

Niet expres, want leiders in organisatie zien best de noodzaak en willen dat hun organisatie verandert, maar het komt nu eenmaal door de ongeschreven sociale codes die heersen in de organisatie. (Zelf)behoud is ingebakken en wordt onbewust sterk gecultiveerd. In mijn keynotes ga ik hier dieper op in.

En ik ben van overtuiging dat als medewerkers dit niet of nauwelijks kunnen, dat het onmogelijk wordt gemaakt voor jou om jouw organisatie te her uitvinden.

Er is behoefte aan ruimte.

Hoe kan je zonder ruimte jouw organisatie naar een nieuw niveau laten transformeren?

Het goede nieuws is: deze kan jezelf creëren. En voor het grootste deel zit deze ruimte of het gebrek eraan in je hoofd.

Door voor jezelf meer ruimte te zien, kan je jezelf meer ontwikkelen. Dan kan je kansen zien, en bouwen aan een nieuwe flexibele organisatie. En dan kan je ook die ruimte aan anderen om je heen geven.

 

Ook behoefte aan die ruimte?

Vandaar dat mijn programma’s beginnen met Mindset en vandaar dat ik af en toe een Masterclass Disruptive Mindset gratis geef.

Dus wil jij ook meer ruimte, groter denken? Kom dan naar een Masterclass! (ze kunnen al volzitten, maar laat dan je email achter, ik hou je op de hoogte voor de volgende versie).

 

Deel jouw leap-of-faith moment

“If you follow your bliss, you’ll have your bliss whether you have money or not. If you follow money, you may lose the money, and then you don’t have even that. The secure way is really the insecure way and the way in which the richness of the quest accumulates is the right way.” – Joseph Campbell

Welk moment was voor jullie zo’n Leap-of-Faith? Wat was voor jullie een transformerende ervaring? Heb je daarvoor ook een risico genomen?

Deel het met ons hieronder in de comments!

Als bedankje krijgt iedereen die reageert een korte E-course over Disruptive Mindset!

By | 2018-01-05T23:02:11+00:00 November 10th, 2015|Uncategorized|9 Comments

About the Author:

Avatar for Peter Clausman
Peter Clausman helpt mensen binnen organisaties, die zien dat het beter kan, om hun visie en ideeën te realiseren. Peter gelooft dat deze mensen cruciaal zijn voor de toekomst van de organisatie. Meer tips over hoe jij het verschil kan maken? Leer hoe je ruimte en steun krijgt voor wat jij echt wil in je organisatie

9 Comments

  1. Avatar for Peter Clausman
    Sander November 11, 2015 at 8:25 am - Reply

    Allereerst van harte gefeliciteerd met de komst van jullie dochter! Wat een mooie lessen deel je hier met ons. Voor mij was mijn burn out een transformerende ervaring. Een moment (nou, het duurde wel iets langer dan een moment) om mezelf beter te leren kennen. Een moment om er achter te komen waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Waar het vonkje een vlammetje wordt. Een moment om afscheid te nemen van het mooie internetbedrijf wat ik mede heb mogen opzetten en te kiezen voor wat ik écht leuk vind. Anderen helpen bij het beter, mooier en effectiever maken van hun presentaties. Je moet stilstaan om vooruit te komen. De burinout heeft mij in dat opzicht heel veel gebracht.

    • Avatar for Peter Clausman
      Peter Clausman November 11, 2015 at 9:33 am - Reply

      Hey Sander, Dank voor de felicitaties!
      En heftig zo’n burnout. dank dat je het deelt. Ik zie heel veel ‘Mavericks’ die door zo’n heftige ervaring een nieuwe, meer bevrijdende weg zijn ingeslagen. Af en toe hoop je dat er niet zo’n heftig moment voor nodig is. Maar heel gaaf wat je nu aan het doen bent! Voor mensen die willen pitchen als TED… Ga eens naar Sander -> Presentatie Architect (www.de-presentatie-architect.nl)

      • Avatar for Peter Clausman
        Puja November 12, 2015 at 10:00 am - Reply

        Mooie site!!
        Ik merk alleen dat ik op zoek ga naar een stukje persoonlijkheid, bv wie zijn wij, wie is Sander?
        Jammer genoeg kon ik dat niet vinden.

        • Avatar for Peter Clausman
          Peter Clausman December 21, 2015 at 10:31 pm - Reply

          Hey Puja,

          Sander is een van de lezers van het blog, niet iemand van de School of Mavericks. Dus vandaar dat je hem niet kan vinden bij wie zijn wij. Dat neemt niet weg dat je wel een punt hebt dat ik ervoor kan zorgen dat het duidelijker wordt wie betrokken is bij de School of Mavericks

  2. Avatar for Peter Clausman
    Afke November 11, 2015 at 10:35 am - Reply

    Mooi man! Goeie content en je schrijft ook nog eens zo plezierig!
    Tja, inderdaad, het moment dat verveling toeslaat … dan weet je dat je door moet – je bent mentaal aan het afsterven.
    Ik kwam van de week een fantastische vrouw tegen, een antropoloog gespecialiseerd in bedrijfsculturen, professor bij een business school. Ze keek naar me en zei “Jij, als ISTJ (Myers Briggs model, zie internet) hoort helemaal niet thuis bij dit bedrijf. Waarop ik antwoordde: je hebt gelijk… behalve dan dat ik INTJ ben en het geweldig vind om zo ontzettend “out of my comfort zone” te zijn hier – ik leer als nooit tevoren!
    Als het allemaal te comfortabel wordt, is het tijd om wat nieuws te leren: hou je brein bezig en je houd je interesse levend. Het hoeft geen ander werk te zijn, jij noemde ook al talen, dansen, creativiteit, allemaal manieren om nieuwe hersendelen te gebruiken en het leven op een andere manier te bekijken.

  3. Avatar for Peter Clausman
    Puja November 12, 2015 at 9:52 am - Reply

    Hoi Peter,
    Gefeliciteerd met je dochtertje 🙂
    Ik heb vorig jaar mogen ervaren hoe mooi en wonderlijk het is om een klein krummeltje geboren te zien worden.
    Zelf zit ik momenteel vol in een transitie om weer een nieuwe weg in te slaan. De vorige keer het ik huis en haard verkocht, baan opgezegd om vervolgens als een vrije vogel in het westen van het land een nieuw leven op te bouwen. Ik verwacht dat ik deze keer niet zomaar huis en haard zal verkopen (gezien onze kleine man), maar zeker weten doe ik dat nog niet 🙂

  4. Avatar for Peter Clausman
    Yehuda November 14, 2015 at 9:25 pm - Reply

    We zouden onze gesprekken moeten opnemen 😉
    http://www.levenxl.nu Had ik gehoord op bnr. Vond het erg oprecht!

  5. Avatar for Peter Clausman
    Mariette November 18, 2015 at 7:25 am - Reply

    Hey Peter, gefeliciteerd met je dochter. In de spiegel van je eigen genen ligt de grootste transformatie ooit. Geniet er van!

  6. Avatar for Peter Clausman
    Gert-Jan January 18, 2017 at 8:27 pm - Reply

    Gefeliciteerd Peter, en weer een mooie, inspirerende blog! Mijn kinderen zijn een mooie, transformerende ervaring in mijn leven geweest, maar vooral de periode waarin ik een gezin, 60-uur werken en een master combineerde was (in retrospectief) een periode die mij veel heeft gebracht. Pas als je het echt niet meer denk te weten, weet je het ineens!

Leave A Comment