De belangrijkste reden dat jij, net als iedere professional, niet tot je recht komt  heeft heel weinig te maken met je omgeving, je collega’s of je baas.

Vorige maand herkende ik dat patroon weer op mijn training voor de meest gevorderde deelnemers.

Ik danste als de beste

Als klein jochie kon ik als de beste dansen. En dan bedoel ik echt als de beste. Ik voelde me compleet in mijn element op de dansvloer. Ik liet de muziek door me heen stromen en gaf er expressie aan. Mijn lichaam was één met de muziek.

Mensen vroegen altijd: “Waar heb je dat geleerd?”, “Hoe lang heb je geoefend?” en “Op welke school kun je dat leren?”

Dan zei ik altijd trots dat ik het nergens geleerd had, nooit oefende en niet naar een speciale school ging. En dan ging ik weer door met dansen, de mensen verbijsterd achterlatend.

Aan het einde van mijn studententijd werd het aantal feestjes waar gedanst werd snel minder.

Ik zag veel medestudenten van University College Utrecht briljante gepassioneerde carrières beginnen. Ik keek er met jaloezie naar. Ik wilde die passie ook wel. Ik wist dat die ergens verstopt zat in me, maar ik kreeg hem niet naar boven.

De Tango

Later nam mijn vader me mee naar een tangosalon op Strand West in Amsterdam. Daar kwam dat oude gevoel van passie weer terug. Ik kon de tango niet, maar voelde me meteen helemaal in mijn element. Een heerlijke middag was het.

Na die middag begon de tweestrijd in mij.

Ik wilde meer

Aan de ene kant wilde ik hier meer van. Meer van dit gevoel van passie, meer me als een vis in het water voelen, compleet in mijn element, ook al was ik nog niet perfect.

Ik keurde het af

Aan de andere kant had ik een hele rits afkeurende meningen. Allemaal redenen waarom ik niet de tango zou moeten oppakken als hobby. Ten eerste het woord hobby. Ik had er een uitgesproken mening over: te kneuterig.

En tangopasjes leren? Pasjes?! Dat was toch voor mensen die niet echt kunnen dansen? Ik kon toch uit mezelf dansen, ik hoefde toch geen domme pasjes te leren? Die pasjes belemmerden mijn eigen creativiteit en expressie!

Trouwens, de tango was alleen voor 50+’ers. Niet voor jongemannen in de bloei van hun leven zoals ik. Wat zouden mensen er niet van denken? En kon ik wel leuk dansen met 50+’ers?

Ik was onzeker

Meteen was er ook een onzekerheid: waar moest ik beginnen en waar vond ik een danspartner?

Ik was arrogant

Er kwam bovendien een defensieve arrogantie boven: ik wilde wel de beste leraren die er waren. Maar hoe vond ik die? Want ik wilde geen tijd verliezen om bij zomaar iemand te beginnen.

Kortom, ik had veel meningen en overtuigingen. Ze hielden me allemaal weg van iets waarmee ik echt in mijn kracht zou staan.

Een geweldige tijd met de tango

Gelukkig heb ik me hier overheen gezet en daar ben ik heel blij om.

Ik heb een geweldige tijd gehad met de tango, het was een steunpilaar in roerige tijden. Het was een herinnering aan hoe het kon zijn om iets gepassioneerd te doen. Wat me ook weer wakker maakte in mijn werk: waarom heb ik dat niet in mijn werk?

Uiteindelijk heb ik zelfs in Buenos Aires gedanst in salons waar ze op wereldniveau dansen. Eng en bevrijdend.

Herken je dit patroon?

Deze les was voor mij op de achtergrond geraakt. Tot afgelopen maand. Toen gaf ik namelijk de training voor de meest gevorderden.

Waarom ontdekte dit patroon hier weer? Omdat dit een training is waar we de tijd hebben om diep te gaan. Dit is een intensieve driedaagse privétraining met maximaal drie deelnemers. Het heeft meer weg van drie dagen intensieve coaching. De perfecte setting om echt tot de kern te komen.

Daar leer je hoe je je diepste intrinsieke motivatie inzet om meer ruimte en invloed te hebben in je werk. Het gaat over beïnvloeden, maar dan echt vanuit je authenticiteit.

Hier ontdekte ik hetzelfde patroon bij de deelnemers. Ik houd heel erg van patronen ontdekken.

Dit patroon weerhoudt bijna iedereen ervan de meest krachtige versie van zichzelf te worden.

Diep van binnen weet je best waar je goed in bent en wat je het liefste doet. Je weet best in welke setting je tot je recht komt.

Alleen je laat het niet toe.

Waarom doe je niet wat je het liefste doet?

Je vindt er teveel van. Het mag niet van jezelf. Je vindt het zwak. Je schaamt je ervoor. Je vindt het te min. Je twijfelt: kan ik hier wel een toekomst mee bouwen?

Je komt deze drempel veel tegen. Bijvoorbeeld tijdens het volwassen worden: welke studie kies je? Loop je in lijn met de overtuiging en wens van je ouders? Dan in hemelsnaam toch maar rechten, economie of geneeskunde? Om van het gezeur af te zijn om die broodnodige waardering van ze te krijgen?

Bij je keuze voor werk: welk werk en welk bedrijf geeft aanzien en prestige?

Bij de keuze om in een bepaalde situatie te blijven zitten op het werk of privé: wat zullen ze wel niet zeggen?

Dus gooi die overtuigingen eens van je af! Ga die dingen doen die je stiekem echt wil doen. Want dan sta je in je kracht. Of je er al goed in bent, of nog niet.

Voor als je meer wil:

Bekijk eens onze trainingen Disruptive Mindset en Maverick Leadership Fundamentals, (de gevorderde 3-daagse training Authenticity as a Strategy, waarin hierboven over schrijf kan je alleen volgen als je de Maverick Leadership Fundamentals hebt gevolgd.)

en vond je het blog inspirerend, deel het met de knoppen hieronder!