Wil je jouw eigen ding doen? Vluchten verlost je niet van je machtlijnen.

“You’ve got a fast car,

I want a ticket to anywhere”

Dit zijn de eerste zinnen van het lekkere melodramatische liedje “Fast Car” van Tracy Chapman. Mijn dochter van 5 is er helemaal fan van… gelukkig verstaat ze het niet, want het is niet een heel vrolijk nummer.

Tracy zingt namelijk dat ze vastzit in een uitzichtloze situatie. Ze wil niets liever dan ontsnappen.

Haar moeder is weggelopen van haar man die een dronkenlap is. Ze wilde namelijk meer uit het leven dan wat haar man haar kon geven. Tracy vond dat iemand voor haar vader moest zorgen en dat is dus wat ze deed.

Daarvoor heeft ze haar dromen moeten wegstoppen. Ze stopte met school en nam thuis de zorg over. Dan zou je in haar plek sarcastisch kunnen uitschreeuwen: “dank je wel mama…. Voor de troep waar je mij in liet zitten….”

Wij hebben dat ook vaak. Misschien niet zo heftig, maar toch. Dat we in een situatie komen waar we niet om gevraagd hebben. En dat deze situatie ons forceert; hierdoor kunnen we onze eigen plannen en dromen wel op onze buik schrijven.

Je kan dan boos worden op je moeder die je heeft achtergelaten, of je vader die niet de wilskracht heeft om zijn verslaving het hoofd te bieden. Je kan de slachtofferrol aannemen en hulpeloos verder wegzakken in de penarie.

Of net als Tracy ontsnappen. Je schuldig maken aan je vader (zo voelt het tenminste), door te kiezen voor je eigen pad. Dus Tracy ontsnapt met iemand die een ‘fast car’ heeft naar de stad. Ze beginnen daar een bestaan op te bouwen.

Eind goed al goed?

Nee – want daar zijn die verdraaide machtlijnen.

Je kan wel de situatie uitvluchten, maar je neemt jezelf mee. Jouw patronen. Die er steeds voor zorgen dat je met dezelfde problemen wordt geconfronteerd totdat je er echt van leert.

Een machtlijn is dat het lijkt dat de omgeving je vasthoudt. Maar als je goed kijkt waar die machtlijn door ontstaat is het je eigen handelen. Bij Tracy is dit haar verantwoordelijkheidsgevoel, waardoor ze zorgdraagt voor slachtoffers, waardoor ze zelf slachtoffer wordt.

Want in de stad blijkt dat zij hard begint te werken om haar vrijheid en dromen waar te maken.

“You still ain’t got a job

And I work in a market as a checkout girl

I know things will get better

You’ll find work and I’ll get promoted

We’ll move out of the shelter

Buy a bigger house and live in the suburbs“

Alleen de man met wie ze ontsnapt is, blijkt ook weg te zakken in alcoholisme. Zij verliest daardoor haar perspectief, en wordt moedeloos.

“I got a job that pays all our bills

You stay out drinking late at the bar

See more of your friends than you do of your kids

I’d always hoped for better

Thought maybe together you and me’d find it

I got no plans, I ain’t going nowhere”

Het liedje lijkt hopeloos te eindigen…

Maar toen ik laatst goed luisterde hoorde ik de laatste zinnen:

“You got a fast car

Is it fast enough so you can fly away?

You gotta make a decision

Leave tonight or live and die this way”

Waar ze eerder zong dat “we” in de fast car zouden zitten, is het nu “you”. Oftewel het lijkt dat ze breekt met deze dronkenlap en kiest voor haarzelf. “You can fly away”

Hiermee heeft ze haar machtlijn doorbroken en breekt een nieuwe tijd voor haar aan…

Welke machtlijnen houden jou tegen?

Wil je daar eens over spreken, of wil je weten welke programma’s we hebben? Plan dan eens een call in via deze link>>

Toen ik mij nog wat verder ging verdiepen in Tracy, kwam ik erachter dat haar nummer niet autobiografisch is, zoals ik het beschrijf in mijn blog. Hoe dan ook heeft dit verhaal je meegenomen in het helder krijgen van wat je in werking kan zetten bij het doorbreken van machtlijnen.